Sąd Rejonowy w Głogowie ma nową prezes. Została nią sędzia Katarzyna Dąbrówny

Katarzyna Dąbrówny (50 l.) to głogowianka, związana zawodowo z sądem od wielu lat. Orzeka w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich, a od czterech lat jest też przewodniczącą tego wydziału.

- Na stanowisko sędziego zostałam powołana w 2001 roku, najpierw przez rok pracowałam w II Wydziale Karnym, a potem już w rodzinnym i nieletnich– mówi pani prezes. - To jest moja ukochana działka i zapewniam, że nie zostawię swojego wydziału, ponieważ jesteśmy w dość trudnej sytuacji kadrowej. Nie mogę tego zrobić moim koleżankom z wydziału, ale też sama mam dużo spraw referacie. Rocznie zajmujemy się tysiącami, niełatwych spraw. Chodzi o dobro dzieci, o alimenty, o znęcania, o molestowanie. Wiele spraw nieletnich dotyczy też demoralizacji i uzależnień. To prawdziwa plaga tych czasów.

Prezes głogowskiego sądu przyznaje, że z racji wieloletniej pracy w tej placówce zna jej specyfikę i potrzeby. Chce kontynuować rozpoczęte przez jej poprzednika, prezesa Andrzeja Molisaka, zadania.

- Będziemy walczyć o pozyskiwanie sędziów – zapowiada. - Mamy 23 etaty przyznane, ale faktycznie obsadzonych jest zdecydowanie mniej, na poziomie 60 procent. Na przykład, w wydziale rodzinnym jest pięć, a pracują trzy. W II Wydziale Karnym jest osiem etatów, a obsadzonych sześć. Nie inaczej jest w wydziale cywilnym, gdzie na 10 etatów, obsadzonych jest siedem, z czego jedna sędzia przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Takie braki są bardzo odczuwalne, a petenci czekają miesiącami. Sędziowie pracują po 16 godzin na dobę, a często w weekendy i święta. Biorą do domu akta spraw i piszą uzasadnienia. Dlatego prezes Andrzeja Molisak dzielnie walczył o wsparcie kadrowe i dzięki jego wytrwałości uzyskaliśmy trzech nowych sędziów. Liczymy, że w połowie roku dotrą do naszej obsady.

Kolejną rzeczą, którą chce się zająć nowa prezes to poprawa warunków pracy, sędziów, ale i pozostałych pracowników. Wiele gabinetów wymaga pilnych remontów i nowego wyposażenia.

- Chciałabym, by pracownicy mieli wygodne krzesła, żeby akta nie zalegały na podłogach, a znalazły się w szafach, żeby stara wykładzina nie wywoływała alergii u pracowników. Marzy mi się też pomieszczenie socjalne dla załogi. To są takie zwykłe, ale dla nas ważne rzeczy. Moi poprzednicy zrobili już bardzo dużo w tym kierunku, więc i ja chcę kontynuować zmiany na lepsze – wylicza. - Chciałabym, by pracownicy poczuli, że sąd się o nich troszczy.

Katarzyna Dąbrówny przyznaje, że zdaje sobie sprawę z ogromu dodatkowych obowiązków jakich się podjęła. Decyzja nie była łatwa, ale przemyślana i przede wszystkim przedyskutowana z mężem, który przejął na siebie wiele domowych obowiązków.

- Mam 50 lat, mam dwie dorosłe córki (17 i 19 lat – przy. red.), mam kochanego, wspierającego męża, więc uznałam, że to dobry moment na zmianę w pracy – przyznaje. - Kocham swoją pracę, to moja pasja, jestem jej oddana. Stanowimy fajny, zgrany zespół, uznałam więc, że spróbuję go poprowadzić. Jestem ambitna i dość dobrze zorganizowana, co na tym stanowisku jest ważne, a moja pogoda ducha nie raz ratowała mnie w życiowych sytuacjach. Dodatkowo, moi koledzy, czyli pan prezes Andrzej Molisak i zastępca, mój długoletni przyjaciel, pan sędzia Andrzej Szczepanowski zapewnili, że mogę na nich liczyć.

Nowa pani prezes nie jest pierwszą kobietą, szefową w głogowskim sądzie. Wcześniej były Agnieszka Jakubiszyn - Turkiewicz, a przed nią Jadwiga Kawalec - Walorska. Zresztą wystrój gabinetu to dzieło obu wcześniejszych pań prezesek, a obecna nie zamierza niczego zmieniać.