Koledzy z wojska w Głogowie. Tak kiedyś wyglądało życie w koszarach i na ćwiczeniach. Zdjęcia z wojskowej kroniki

Zasadnicza służba wojskowa to już historia. Obowiązek ten zniesiono w 2009 roku. Ostatni pobór do wojska odbył się w roku 2008, a ostatnie wcielenie do wojska w ramach tego poboru od 2 do 4 grudnia 2008. Później poborów nie było, ponieważ 9 stycznia 2009 r.

Przez lata w głogowskich koszarach służbę tę odbyły w sumie tysiące żołnierzy - m.in. saperzy, artylerzyści, strzelcy czy żołnierze budujący mosty. Tu się zawiązywały przyjaźnie, często na całe życie. Kolega z wojska to określenie, które nabrało już innego wymiaru.
Z okazji święta Wojska Polskiego przypominamy zdjęcia tych, którzy służyli w Głogowie.

Nieco historii

Ze względu na całkowite zniszczenie miasta wojsko na teren powołanego w 1945 garnizonu wprowadzano etapami. W miarę postępującej odbudowy kraju, na początku lat 50. zapadła polityczna decyzja o umieszczeniu na terenie głogowskiego garnizonu jednostek liniowych Wojska Polskiego.
Rozkazem MON z 17 V 1951 sformowano 112. pułk art. ciężkiej (JW 5575 - numer używany przez wszystkie następne jednostki artyleryjskie) i 55. batalion saperów (dow. kpt. Bolesław Olszewski), podlegające dowództwu 2. Korpusu Piechoty w Poznaniu, oraz 36. batalion saperów (dow. mjr Stanisław Szewczyk) z 2. Korpusu Pancernego we Wrocławiu. Jednocześnie dowódca pułku płk Henryk Poźlewicz, dowodzący największą jednostką, objął obowiązki dowódcy garnizonu. Według etatu pokojowego, w Głogowie winno znajdować się w tym roku ponad 1500 oficerów, żołnierzy i pracowników cywilnych wojska.

W listopadzie 1952 r. przybył, sformowany w Brzegu, 71. batalion drogowy (JW 1686, dow. ppłk Stanisław Śliwiński) podległy dowództwu IV OW (w 1955 r. przeniesiony do Konina).

W 1956 r. w ramach restrukturyzacji, rozformowano obydwa bataliony saperów. Jesienią tego roku utworzono 10. Dywizję Artylerii Armat, a 112. pułk art. ciężkiej został przeorganizowany w 31. Brygadę Artylerii Armat. Jednak w maju 1957 r., w wyniku "odwilży" i dokonywanej redukcji wojska, 10. Dywizję rozwiązano. W garnizonie pozostała 31. BAA, w skład której włączono również dywizyjny 73. dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego. Brygada w 1967 r. przejęła tradycje 5. Pomorskiej Brygady Artylerii Ciężkiej i otrzymała nazwę 5. Pomorska BAA. Od 1995 r. jako 5. BAA kontynuuje tradycje 5. oddziałów artylerii Wojska Polskiego.

W 1969 r. powstał 29. dywizjon rozpoznania artyleryjskiego (dow. – ppłk Michał Krasowski), który został w 1979 r. wcielony do 5 PBAA.

W dniu 15 VIII 2001 nastąpiło pożegnanie Sztandaru Brygady. Do końca listopada rozformowano jednostkę, a jej tradycje dziedziczy od 2006 r. 3. dywizjon artylerii rakietowej z 23. Brygady Artylerii w Bolesławcu.

W latach 1970-1985 na terenie garnizonu szkoliła kadry artylerzystów, podoficerów i podchorążych SPR, 14. Podoficerska Szkoła Artylerii.

W 1966 r. powróciły do garnizonu wojska inżynieryjne. W dniu 30.09.1966 r. rozkazem MON sformowany został 8. pułk pontonowy (JW 1527), który w 1967 r. zmienił nazwę na 6. Warszawski pułk pontonowy. Został on w 1995 r. przekształcony w 6. Głogowski pułk drogowo-mostowy. Ten pułk został rozformowany w końcu 2001 r.

W ramach programu restrukturyzacji Sił Zbrojnych RP w 2001 r. powołano dwie nowe jednostki inżynieryjne: 6. Ośrodek Przechowywania Sprzętu (JW 3284) i 4. Głogowski Batalion Ratownictwa Inżynieryjnego (JW 3444), który z dniem 1 I 2002 został włączony do Krajowego Systemu Reagowania Kryzysowego.

Od 1 X 2001 w związku z rozformowaniem Brygady komendę garnizonu przejął dowódca 6. Gpdm. Po likwidacji tegoż pułku, każdorazowo dowódcą garnizonu zostaje komendant 6. OPS. Bazę lokalową jednostek stanowiły koszarowe obiekty poniemieckie przy obecnej ul. Sikorskiego. Zostały one wyremontowane i rozbudowane, min o obiekty garażowe.

Zasięg głogowskiego garnizonu ustalił Minister Obrony Narodowej w Rozporządzeniu z dnia 21 X 2004 w sprawie utworzenia garnizonów oraz określenia zadań, siedzib i terytorialnego zasięgu właściwości ich dowódców. Obejmuje on miasto i gminę Głogów oraz gminę Jerzmanowa.
(...)
Garnizon głogowski spełniał i spełnia dużą rolę kulturotwórczą i społeczną w mieście, uczestnicząc lub inicjując wiele przedsięwzięć. W latach 1957-1959 działał pod kier. mjra Henryka Liska Garnizonowy Klub Oficerski. W 1982 r. został otwarty Klub Garnizonowy, który opierając się reorganizacji armii działa do dziś. Także obecnie jest organizatorem wielu przedsięwzięć kulturalnych adresowanych również do środowiska cywilnego.

Na terenie garnizonu znajdowały się również: 69. Garnizonowy Punkt Zaopatrzenia Technicznego (JW 4447, od 1973 r. do 1996), Garnizonowa Izba Chorych, Garnizonowa Łaźnia i Pralnia kat. II i Garnizonowy Węzeł Łączności. Od 1964 r. działała w Głogowie Delegatura Wojskowej Służby Wewnętrznej. Natomiast od 1 IX 1990 do 31 XII 2002 po rozwiązaniu WSW podobne obowiązki wypełniała Placówka Żandarmerii Wojskowej. Ostatnim Komendantem Placówki ŻW był st. chor. szt. mgr Ireneusz Zalewski.

W 1990 r. wprowadzona została w garnizonie opieka duszpasterska. W dniu 16 X 1996 Biskup Polowy WP erygował parafię wojskową p.w. św. Jana Bosko, a 27 II 2000 poświęcił kaplicę. Pierwszym, tymczasowym kapelanem został o. rektor Ireneusz Homoncik. Proboszczami byli min: ks. por. Sławomir Pięt i ks.kpt. Rafał Kaproń.

Dziełem żołnierzy była odbudowa budynku dawnego konwiktu katolickiego, jako szkoły-tysiąclatki (Szkoła Podstawowa nr 3, obecnie II LO). Jednostki wojskowe garnizonu sprawowały także np. opiekę nad drużynami harcerskimi, czy klasą wojskową w Zespole Szkół Zawodowych. Hala sportowa długi czas pełniła obowiązki miejskiej hali dla drużyny piłki ręcznej "Chrobry" Głogów.

W 1956 r. został przekazany na potrzeby cywilne dotychczasowy obiekt WKU, który przez wiele lat pełnił funkcję Powiatowego i Miejskiego Domu Kultury, a od lat 90, jest siedzibą Państwowej Szkoły Muzycznej. W dowód uznania, jeden z długoletnich dowódców jednostek, pierwszy dowódca 8/6. ppont gen. brygady Zdzisław Barszczewski, otrzymał tytuł honorowego mieszkańca Głogowa.

W latach 90. zlikwidowano Wojskowe Gospodarstwo Rolne (WGR), które użytkowało grunty placów poligonowych m.in. w Serbach i Górkowie. Na terenie obiektu Górkowo WGR posiadało swoje zabudowania, gdzie prowadzona była hodowla zwierząt i znajdowała się baza magazynowo-techniczna.

Garnizon administrował 9 kompleksami o łącznej powierzchni 827,265 ha (koszary, place ćwiczeń, składnice amunicyjne, obiekty garażowo-magazynowe, przedszkole i in.). Obecnie, po przekazaniu gruntów Agencji Mienia Wojskowego, z resztek placu ćwiczeń Klucze oraz z otuliny obiektu Widziszów, zorganizowano poligon wodny Międzyodrze, a z pozostałości placówek w Serbach utworzono obiekt Serby. Nieruchomościami zajmuje się Wojskowa Administracja Koszar (WAK Nr 11).

W głogowskim garnizonie w 2007 r. służbę pełniło 150 żołnierzy służby zasadniczej, 150 kadry zawodowej i cywilnych pracowników wojska.
Źródło:Wiesław Maciuszczak [EZG z. 66/67, 2007 - Garnizon po 1945]