Odeszła skromna i lubiana wicedyrektor głogowskiej szkoły

Po zakończeniu roku szkolnego, dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci Pani Elwiry Pankowskiej – Kotapskiej. Była wspaniałym pracownikiem i przyjaciółką, dobrym człowiekiem o wielkim sercu.

Zawsze chciała pracować z dziećmi. Swoją drogę zawodową rozpoczęła w harcerstwie, była najmłodszą druhną komendantką Hufca w Gminie Głogów. Pracowała w Zbiorczej Szkole w Gminie w Nosocicach i w Szkole Podstawowej nr 12 w Głogowie. W 1996r. podjęła pracę w „Szkole Życia” i nieprzerwanie, przez ostatnie 18 lat była wicedyrektorem Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Głogowie a później Zespołu Placówek Szkolno-Wychowawczych w Głogowie. Zawsze niezłomna w tym, co robiła. Szkołę przy ul. Perseusza 7, znaną wśród głogowian jako „Szkoła Życia” stworzyła od podstaw. Gotowa do pomocy, cicha i skromna. Uwielbiała razem z dziećmi, tworzyć prace artystyczne. W wielu głogowskich domach i instytucjach są Jej obrazy i piękne anioły.

We wspomnieniach uczniów i współpracowników, Pani Dyrektor pozostanie Człowiekiem, dla którego zawód nauczyciela był prawdziwym powołaniem i pasją. Skromna, pogodna, pomocna, życzliwa, pełna poświęcenia, zaangażowania i pomysłów, w każdej sytuacji gotowa otoczyć uczniów i każdego z nas, prawdziwie matczyną opieką.
– Dla nas wszystkich Elwira była Mistrzynią, Artystką, „Kolorowym Motylem” – mówi w imieniu koleżanek i kolegów Zespołu Placówek Szkolno - Wychowawczych w Głogowie Edyta Szymankiewicz. – Z wielkim zapałem udzielała rad i cennych wskazówek, każdemu ktokolwiek potrzebował. Chętnie dzieliła się życiowym i zawodowym doświadczeniem. Odważna w sądach, mądra i stanowcza w dyskusjach.

Uczniowie bardzo lubili swoją wicedyrektor, co było zapewne związane z Jej ogromnym talentem pedagogicznym. Stawiała konkretne wymagania, ale równocześnie okazywała wielkie serce, zrozumienie i pochylała się nad najdrobniejszym nawet problemem każdego dziecka i rodziców. Potrafiła motywować dzieci do pracy oraz tę pracę doceniać i nagradzać. Zawsze szczerze, z dumą i radością w oczach gratulowała sukcesów. Dla dzieci była Dyrektorką, Elwirą, Elwirką i Słoneczkiem.

Wychowankowie, Panią Dyrektor rysowali zawsze w balowych sukienkach, tak jak rysuje się królewny. Dla nich była gotowa zrobić wszystko, znajdowała siłę i moc do przełamywania wszelkich ograniczeń. To dla uczniów, w trakcie realizacji międzynarodowego projektu, przełamała lęk przed podniebną podróżą. Mimo, że nie lubiła sportu, to jednak zawsze towarzyszyła uczniom na Crossie Straceńców.

Pasjami uwielbiała polską muzykę i tradycyjną kuchnię.

Jej praca i wysiłek wielokrotnie doceniane były nagrodami, m.in. Medalem za Zasługi dla Oświaty Głogowa, Złotym Medalem za Długoletnia Służbę. Jednak najbardziej ceniła sobie uśmiech dzieci oraz okazywane przez rodziców uznanie.
Elwira Pankowska - Kotapska została pochowana na brzostowskim cmentarzu w sobotę, 30 czerwca.