Jacek Zieliński - Kulisy zmiany władzy w Głogowie i początki Samorządu Terytorialnego

Na zdjęciu: 1989 rok - główny hol ratusza na starówce Ponieważ przy stoliku konferencyjnym były cztery fotele zajęli oni przy nim miejsca, ja siedziałem przy swoim biurku zajmując się swoimi sprawami, oni zajmowali się natomiast kandydatami jakimi winni zostać reprezentanci Komitetu Obywatelskiego, co mnie specjalnie nie interesowało, gdyż żądnego wpływu na to nie miałem. W pewnym jednak momencie ze strony reprezentantów taksówkarzy padło moje nazwisko, nie tylko jako kandydata na radnego ale jako przyszłego Prezydenta. Zostałem tym całkowicie zaskoczony, chociaż wiedziałem, że cieszę się sympatia tego środowiska, gdyż próbowałem razem z wiceprezydentem Murzyńskim, podejmować działania na rzecz ograniczenia dostępu do świadczenia tych usług każdemu kto tylko tego chciał. Nowe przepisy dopuszczały do tego zawodu każdego kierowcę bez żadnych wymogów i ograniczeń a tym samym bez wysokich kosztów jakie ponosili dotychczas owi licencjonowani taksówkarze, co wpędziło tych ostatnich w dramatyczna sytuacje finansową. Zgłoszona propozycja wprowadziła nieco zamieszania i napięcia do dotychczasowych rozmów. Wydawało się nie do przyjęcia aby ktoś związany jednak z poprzednią władzą mógłby być kandydatem tego Komitetu. Nie przekonywały argumenty, że moja osoba już wykazała się znacznymi sukcesami w zarządzaniu miastem, ani to że niema żądnych zastrzeżeń co do mojej działalności w okresie PRL-u. To nie jest możliwe. Poseł Kosmalski mimo, że właściwie już dość dobrze się poznaliśmy i nie było między nami zasadniczych sprzeczności, powiedział wręcz: - czy wy myślicie, że na stanowisku prezydenta może być były ,,komuch” ? Nie pozostało mi nic innego w tej sytuacji jak powiedzeń –przepraszam- ale ja dalej nie będę w tym spotkaniu uczestniczył i opuściłem gabinet. Nie wiem jakie były dalsze rozmowy, ale zdziwiłem się niezmiernie kiedy zostałem zaproszony na rozmowę do Komitetu Obywatelskiego, jako kandydat na radnego. Odpowiadałem na różne pytania, również ze sfery życia osobistego jak i swoich wizji rozwoju miasta. Zostałem bez zastrzeżeń zakwalifikowany. Znalezienie się na tej liście gwarantowało wtedy wybór do Rady Miasta. Większość w Radzie stanowili przedstawiciele Komitetu Obywatelskiego, zatem zgłoszenie mojej kandydatury na Prezydenta i wybór na to stanowisko był już tylko czysta formalnością. Tak stałem się pierwszym demokratycznie wybranym Prezydentem Miasta.