Zniszczony Głogów po wojnie. Minęła kolejna rocznica zakończenia walk w Głogowie

W roku 1944 zapadła w Berlinie decyzja o zamienieniu Głogowa, leżącego wówczas na terenie Rzeszy, w miasto-twierdzę. Tego typu miejscowości miały opóźnić pochód Armii Czerwonej na zachód. Odbywało się to jednak ogromnym kosztem. Głogów także zapłacił wysoką cenę.

W odpowiedzi na postęp sił radzieckich wokół miasta stworzono dwa pasy obwarowań. Ich wewnętrzna linia prowadziła od fortu Stern przez stadion, cmentarz przy obecnej ul. Legnickiej, koszary przy dzisiejszej ul. Wojska Polskiego i biegła dalej w kierunku Odry. Zewnętrzne fortyfikacje prowadziły przebiega na północy od Skidniowa przez Kotlę do Rowu Krzyckiego i Odry. Na południu natomiast biegły z Wojszyna przez Borek, Przedmoście, Turów, Smardzów, Łagoszów Mały, Nielubię, Domaniowice aż do Brzegu Głogowskiego.

Także w samym mieście powstało wiele punktów służących do Obrony.

Z początkiem 1945 roku rozpoczęto ewakuację ludności cywilnej. Według szacunków domy musiało opuścić około 30 tysięcy osób. W Głogowie mieli zostać jedynie zdolni do walki oraz utrzymania podstawowego funkcjonowania twierdzy. Garnizon wynosił nieco ponad 9 tysięcy żołnierzy. W obrębie miasta pozostało też około 1000 cywilów, wśród których byli robotnicy przymusowi.

Rosjanie dotarli do niego z końcówką stycznia (dokładnie 23). Wtedy też na historyczne miasto spadły pierwsze bomby. Natarcie czerwonoarmistów z 329. Dywizji Piechoty, dowodzonej przez płk. Fiodora Adaszewa, zostaje jednak powstrzymane przy zewnętrznym pierścieniu obronnym w okolicach Grodźca Małego. Walki trwają jednak nadal, a pod Głogów docierały kolejne siły rosyjskie. W połowie lutego miasto zostało w pełni otoczone.

Zobacz też: Głogów z czasów PRL w kolorze. Zobacz zdjęcia

Rosjanie wciąż nacierali, a już 22 lutego wybuchły walki uliczne. Na Głogów spadały ogromne ilości bomb, pocisków artyleryjskich i moździerzowych. Podkładano też ładunki wybuchowe. W marcu szturm na miasto przypuściła 389. Dywizja Piechoty wspierana przez artylerię. Zdobywa ona koszary i rusza dalej, w kierunku Ostrowa Tumskiego. Niemcy natomiast rozpoczynają ucieczkę. Próbujące przebić się w głąb Rzeszy siły zostają rozbite - prawdopodobnie w okolicach Bolesławca.

Pozostali w mieście żołnierze niemieccy kapitulują 1 kwietnia 1945 roku. Głogów zostaje zdobyty.

Zniszczenia Głogowa pokazuje film „Odą do Bałtyku" - Fragment o naszym mieście w okolicach 29 minuty filmu

W czasie walk o Głogów miało zginąć około 750 żołnierzy niemieckich, a także blisko 3,5 tys. rosyjskich.

Historia upadku miasta to jednak nie tylko śmierć walczących. W wyniku działań wojennych Głogów został niemal całkowicie zrównany z ziemią.

Szacuje się, że zniszczonych zostało:

• ok. 88.5 procent budynków,
• ok. 74.3 procent budynków gospodarczych
• ok. 83 proc. budynków przemysłowych

A na tym dramat miasta się nie skończył, bo potem nastąpiła władza ludowa. Podjęta decyzja o odbudowie Warszawy za wszelką cenę dopełniła dzieła zniszczenia. Z Głogowa, jak z wielu innych polskich miast, wywożono masowo cegły i inne materiały budowlane - które trafiły do stolicy. Sam Głogów odbudowywano potem przez lata, a niektóre obiekty nie zostały odtworzone do dziś. Inne, tak jak miejski teatr, odbudowano dopiero niedawno.

Zobacz też:

W naszej galerii zobaczycie jak miasto wyglądało po wojnie. To morze ruin zamieniło się w dzisiejszy Głogów.

Kliknij w przycisk, by przejść do oglądania zdjęć. To reprodukcje pochodzące z archiwum śp. Adama Wiśniewskiego, który przekazał je prezydentowi Głogowa.