Zmarła Danuta Boba. Pod koniec stycznia skończyłaby 103 lata

O śmierci Danuty Boby poinformował w środę, 10 stycznia, w komunikacie Urząd Miejski w Bielsku-Białej.

– Była pierwszą po wojnie i jedyną w PRL domową edukatorką swoich dzieci. Zasłynęła jako propagatorka nauczania domowego i czynna uczestniczka walki o prawo do wolności w zakresie wychowania i edukacji dzieci i młodzieży w trudnych czasach komunistycznego reżimu w latach 1952-1962. Jej nieugięta postawa życiowa oraz działania na rzecz domowego nauczania dzieci podejmowane wbrew oczekiwaniom komunistycznych władz, mogą być wzorem do naśladowania – czytamy w informacji na stronie internetowej bielskiego magistratu.

Danuta Boba swoją działalnością przyczyniła się do rozsławienia Bielska-Białej i Podbeskidzia jako regionu, w którym – jako jedynym w czasach PRL – praktykowano oficjalnie edukację domową. W 2022 roku tutejsza Rada Miejska podjęła decyzję o przyznaniu Jej – tytułu Zasłużonej dla Miasta Bielska-Białej.

Jak przypomniał wydział prasowy urzędu w Bielsku-Białej, władze PRL w ciągu 10 lat wytoczyły rodzinie Bobów 18 procesów. Danuta Boba i jej mąż Bartłomiej byli wielokrotnie nagabywani i zastraszani przez Urząd Bezpieczeństwa, szczególnie gdy zdecydowali się napisać skargę do Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.

– Dzięki heroicznej walce i odwołaniu się do premiera Józefa Cyrankiewicza uzyskali zgodę na edukację domową ze względów światopoglądowych jako jedyna rodzina w PRL. Państwo Bobowie stali się jedynym łącznikiem pomiędzy przedwojenną tradycją edukacji domowej a jej wznowieniem w wymiarze ogólnopolskim po 1989 r. – dodano.

Danuta Boba urodziła się 27 stycznia 1921 r. Była wyjątkowo uzdolniona, osiągała najwyższe noty za naukę. W okresie międzywojennym jako 10-letnia uczennica udzielała korepetycji nawet krewnym swoich nauczycieli. Pracowała jako korepetytorka dla młodszych koleżanek w gimnazjum, ale także po maturze w okresie wojny, gdy Niemcy zlikwidowali gimnazja. W ramach tajnego nauczania przygotowywała uczennice do matury. Działała w PCK, ukończyła kurs pierwszej pomocy, a po wybuchu II wojny światowej w szpitalu polowym opatrywała rannych żołnierzy i cywilów. W stowarzyszeniach charytatywnych pomagała sierotom. Niosła bezinteresowną pomoc Żydom, wniosła osobisty wkład w uratowanie dwóch koleżanek z klasy licealnej. W późniejszym okresie pracowała na rzecz opieki nad wysiedleńcami z terenów wschodnich.