W domu w Szczyglicach koło Głogowa Wielkanoc organizują dwa razy - polską i ukraińską

Tatiana (52 l.) i Ola (31 l.) oraz półtoraroczny Lew pochodzą z obwodu Kirowohradzkiego, między Kijowem a Odessą. Od 9 marca mieszkają w Szczyglicach.

- Ola z synkiem i teściową trafiły do nas przez znajomego Ukraińca, który kiedyś pracował pomagając nam w gospodarstwie – opowiada Justyna Pieniążek. - Gdy wybuchła wojna zadzwonił z prośbą, by moglibyśmy poszukać czegoś dla jego rodziny. Niczego nie szukaliśmy, tylko zaprosiliśmy ich do siebie. Oddaliśmy im jeden pokój, a my z dwójką dzieci zmieściliśmy się w drugim. Fakt, nasze życie zostało przewrócone do góry nogami, ale niczego nie żałujemy. Dziewczyny są dla nas, jak rodzina, a nasi synowie traktują małego Lwa jak młodszego braciszka.

Ukrainki przyjechały do Szczyglic z dobytkiem spakowanym w jedną torbę. I tak najwięcej miejsca zajęły w niej rzeczy dla dziecka. Mimo że tylko młodsza z nich mówi trochę po polsku, obie doskonale rozumieją nasz język.

- Nie opowiadały, co się tam działo, a my nie pytamy. Na początku bardzo dużo płakały – mówi pani Justyna. - Niemal od razu zaczęły pomagać nam w domu. A są wspaniałymi gospodyniami i z niczego zrobią wspaniały posiłek.

Ich kulinarne zdolności stały się źródłem niewielkiego, ale jednak, dochodu. O tym, że tam można podpowiedziała im pani Justyna. Robią na sprzedaż pielmieni, barszcz i pastę z buraków. A wszystko pyszne! Co prawda na początku nie wierzyły, że ktoś kupi ich jedzenie, bo dla nich to bardzo dziwne, że ktoś kupuje barszcz, zamiast samemu go ugotować.

Wspólne wielkanocne święta były szczególne, ale i bardzo rodzinne. Ukrainki pomagały pani Justynie w przygotowaniach, łącznie z praniem, sprzątaniem i gotowaniem. W Wielką Sobotę rodzinne poszli nawet święcić pokarmy, a mały Lew pomagał nieść koszyczek.

- Wszystko w takiej atmosferze, jakbyśmy się znały całe życie – mówi zachwycona pani Justyna. - Przed nami drugie święta, prawosławna Pascha, bardzo podobna zwyczajowo do naszej, która rozpoczyna tydzień po naszych świętach, czyli 24 kwietnia. Drugi raz przygotujemy pisanki, baby, a dziewczyny obiecały przyrządzić swoje ulubione, wielkanocne dania.

31-letnia Ola nie może się nachwalić gospodarzy. Docenia zaoferowaną pomoc tym bardziej, że sami też nie mają lekko, a starszy syn państwa Pieniążków do dziecko autystyczne.

- Oddali nam lepszy, większy pokój, a sami, we czwórkę śpią w mniejszym – opowiada nam łamaną polszczyzną wzruszona kobieta. - Wszystko nam dają, we wszystkim pomagają. Staramy się im odwdzięczać na ile możemy – dodaje pani Ola.

Kobiety bardzo tęsknią za zostawionym w Ukrainie rodzinnym domem i bliskimi. Tęsknoty nie uśmierzają nawet codzienne rozmowy przez telefon.

- Wierzymy, i one i my, że szybko wrócą do siebie. I wiem już dziś, że będę za nimi bardzo tęsknić – przyznaje pani Justyna.