Teatr Miejski w Głogowie ma trzy lata. Tak było na pierwszej premierze ZDJĘCIA

Dokładnie 22 listopada 2019 roku odbyło się uroczyste otwarcie Teatru Miejskiego im. Andreasa Gyphiusa. To wielkie, historyczne wręcz wydarzenie odbyło się przy przy pełnej sali zaproszonych gości. Premierowy spektakl dał Teatr Lubuski, który wystawi „Piasta" według tekstu Andreasa Gryphiusa w reżyserii Roberta Czechowskiego, z udziałem Jana Peszka. Oprawa spektaklu była wyjątkowa. Na scenie pojawili się też głogowianie.

Na uroczystość otwarcia teatru zaproszono 300 gości, czyli tylu, ile mieściła teatralna widownia. Wśród nich byli między innymi przedstawiciele Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urzędu Marszałkowskiego i Wojewody Dolnośląskiego, samorządowcy, konserwator zabytków, urzędnicy pracujący przy dofinansowaniu projektu odbudowy teatru, a także miejscy radni. Na otwarcie przyjechali także ludzie sztuki, w tym z Warszawy i z innych dużych ośrodków w kraju.

Zaproszenie wysłano też do przedstawicieli z Glogauer Heimat Bundu, czyli dawnych mieszkańców Głogowa. Chętnych było wielu, ale ze względu na ograniczoną ilość miejsc, na uroczystość otwarcia teatru przyjechała 10-osobowa delegacja.

Na otwarciu teatru był m.in.82-letni wówczas Klaus Schneider. Dawny mieszkaniec Głogowa opowiedział o tym, gdy ostatni raz, w czasie wojny, był na spektaklu.

Dawny mieszkaniec Glogau na otwarciu teatru: - Ostatni raz byłem w nim jako dziecko, na „Jasiu i Małgosi"

Na widowni zasiedli także byli dyrektorzy MOK-u i byli prezydenci miasta. Przed oficjalnym otwarciem zapytaliśmy byłych włodarzy o to, jak oceniają tę wielką inwestycję. Co nam powiedzieli?
Zobacz TUTAJ

Po spektaklu prezydent miasta Rafael Rokaszewicz dziękował na scenie ludziom, którzy przyczynili się do odbudowy teatru. Wręczył specjalne statuetki - popiersia patrona obiektu Andreasa Gryphiusa. Na scenie stanęli razem byli prezydenci miasta -Jacek Zieliński, Zbigniew Rybka, Jan Zubowski i obecny włodarz Rafael Rokaszewicz.

Teatr Miejski w Głogowie powstał dzięki zaangażowaniu mistrza budowniczego Christiana Valentina Schultze. Opracował on koncepcję nadbudowania piętra nad istniejącym budynkiem z ławami mięsnymi. Budowę ukończono w 1799 roku. W 1839 r. wyburzona została podłoga i teatr powiększył się o pomieszczenia po ławach mięsnych. Ponadto doszły balkon, loggie i amfiteatr z kurtyną. 20 lat później, schody z wewnętrznej części budynku przeniesione zostały na zewnątrz.

W 1864 r. nad głównym wejściem pojawiło się popiersie patrona teatru Andreasa Gryphiusa autorstwa wrocławskiego rzeźbiarza Michaelisa (dzieło przetrwało II wojnę światową, ale w 1959 r. rzeźba w niewyjaśnionych okolicznościach zniknęła).
Następna gruntowna przebudowa nastąpiła w latach 1926-28. W tym okresie zniknęły schody zewnętrzne, a wewnątrz zamiast loggi pojawił się żelbetonowy balkon. Śmiałą koncepcją, jak na ówczesne lata, było zamontowanie sceny obrotowej. Widownia teatru po przebudowie liczyła 453 miejsca.

Teatr pracował nieprzerwanie niemal do końca II wojny światowej, a ostatni spektakl odbył się w grudniu 1944 r. Kilka tygodni później, w wyniku radzieckiej ofensywy, budynek, podobnie jak całe miasto, legł w gruzach.
Pierwsza koncepcja odbudowy teatru zrodziła się w 1959 r. i zakładała powstanie w obiekcie kina na ok. 300 miejsc. W budynku miała jednak być też scena do wystawiania sztuk teatralnych. Plan zakładał zakończenie inwestycji w 1962 r. lecz nawet jej nie rozpoczęto. Obiekt został odgruzowany, a w parterowych pomieszczeniach znalazły się garaże, w którym gromadzony był sprzęt przedsiębiorstwa rozbiórkowego.
Kolejny pomysł z 1976 r. zakładał nie tylko odbudowę teatru, ale i sąsiadującego z nim ratusza, a całość miała być połączona szklanym korytarzem. W teatrze miało powstać Centrum Kulturalne o nazwie Dom Młodego Górnika. Jednak cena przedsięwzięcia, szacowana na prawnie 170 mln zł, okazała się za wysoka.
Z kolei w 1988 r., zgodnie z nowym pomysłem, w tym miejscu miał otworzyć swoje podwoje Dom Hutnika z salą teatralną, siedzibą NOT, księgarnią i kawiarnią, ale i tym razem plany spełzły na niczym.
Temat teatru ponownie wrócił w 1991 r., za sprawą powołania przez radę miejską Fundacji Odbudowy Teatru im. Andreasa Gryphiusa. W 1994 r. Fundacja ogłosiła konkurs na projekt odbudowy. Wygrała oferta Pracowni Konserwacji Zabytków „Architektura-Rzeźba-Sztukaterie” z Wrocławia. Jednak od tamtego czasu przy budynku sporadycznie trwały jedynie prace zabezpieczające. W 1994 r. przy wejściu do obiektu, Teatr Lubuski z Zielonej Góry wystawił „Antygonę”. Przy teatrze odbywały się również inscenizacje historyczne nawiązujące do walk o Głogów w 1945 r.
Dopiero kilkunastomilionowa dotacja Unii Europejskiej w połowie 2017 r. oraz pieniądze z budżetu gminy, pozwoliły na rozpoczęcie pełną parą prac budowlanych.

(Foto i źródła: MAH, „200 lat Teatru Miejskiego w Głogowie” Z. Rybka, A. Bok., facebook, Wehikuł Czasu, Głogowskie Forum Historyczne, R. Sanojca, K. Zawicki, glogow.naszemiasto.pl)