Huta Miedzi Głogów ma 50 lat. Tuż obok pierwszej zbudowano drugą. Zobaczcie stare zdjęcia

Szybki rozwój przemysłu miedziowego spowodował, że oddana do użytku w 1971 r. Huta Miedzi Głogów I, przestała nadążać za duchem czasu (niewystarczające moce przerobowe, kryteria ekologiczne). Decyzję o rozbudowie Legnicko-Głogowskiego Zagłębia Miedziowego Rada Ministrów podjęła już w 1972 r. Chodziło o inwestycje w kopalnie oraz budowę nowej huty w Żukowicach. Zlokalizowano ją w sąsiedztwie pierwszej, w pobliżu Wróblina Głogowskiego.

Zobacz też:Należąca do KGHM Huta Miedzi Głogów kończy 50 lat. Był plan, aby zamiast w Żukowicach zbudować ją koło Przedmościa

Kolejna huta budziła duże obawy wśród mieszkańców pobliskich wsi i Głogowa, ponieważ pierwszy zakład spowodował znaczną degradację środowiska. Tym razem podjęto decyzję o budowie huty nowocześniejszej i bardziej przyjaznej środowisku. Zakupiona została licencja na budowę pieca zawiesinowego oparta na fińskiej technologii Outokumpu Oy.

Kamień węgielny pod inwestycję wmurowano 11 kwietnia 1974 r., a prace miały być ukończone w ciągu 30 miesięcy. Pierwszy spust miedzi z pieca zawiesinowego miał miejsce 9 stycznia 1978 r. Generalnym wykonawcą było Lubuskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego z Nowej Soli.

Nie obywało się jednak bez problemów. W jednym z numerów „Gazety Robotniczej" z 1978 r. p.o. kierownika pieców anodowych Marian Warmuz informował, że opóźnia się budowa obiektu socjalnego dla załogi HM II, a hutnicy zmuszeni byli korzystać z zaplecza socjalnego w HM I. Jak stwierdził: „To znacznie komplikowało sytuację, ponieważ nie można dopuścić do tego, aby w trakcie zmian piec anodowy, od którego zależy wypełnienie wanien elektrolitycznych, pozostawał bez obsługi”.

W tamtych latach budowa hutniczego kompleksu należała do największych krajowych inwestycji. Obie huty kosztowały 8,6 mld zł, ale zgodnie z wyliczeniami, nakłady miały się zwrócić w ciągu czterech kolejnych lat. Rocznie HM II produkowała 150 tys. ton miedzi elektrolitycznej, a uzyskiwana miedź była wyjątkowo czysta (99,97 proc). W 1993 r. uruchomiono Wydział Metali Szlachetnych. Dzięki niemu z rudy miedzi odzyskuje się szereg cennych kruszców, jak m.in. złoto i srebro.